Sytë e tij të kristaltë, si copëza qielli pranveror, shprehin atë qe Alidoni ende nuk mundet të shprehë me fjalë. Mjafton të shohësh sytë e Alidonit dhe do të kuptosh që bota e tij është aq e pasur, e plotë me jetë dhe plot dëshira fëminore. Alidoni është 8 vjeç, nga Këneta në Durrës. Ai jeton në një familje prej 12 vjetësh, prindërit, motrën, xhaxhallarët, hallën dhe gjyshërit.
Alidoni ka lindur më aftësi të kufizuar në dëgjim, dhe për shkak se nuk dëgjon nuk ka mësuar as të flasë. Duket që kjo aftësi e kufizuar është trashëguar nga gjyshi i tij, pasi edhe ai as nuk dëgjon e as nuk flet. “E kuptova që në moshën 5-6 muajshe, pasi i thërrisja dhe nuk e kthente kokën. Dyshova shumë, për shkak se gjyshi i tij nuk dëgjon e as nuk flet” – thotë Vjollca, nëna e Alidonit.
Dyshimet e familjes u vërtetuan pas vizitës tek mjeku. Megjithatë, lajmi i mirë ishte se Alidoni mund të arrinte të dëgjonte nëse ai kryente një operacion të kushtueshëm dhe vendoste një aparat dëgjimi të sofistikuar. Operacioni kushtonte mbi 25 mijë euro, të cilin familja nuk e përballonte dot. Ata trokitën në dyërt e institucionve, për të përfituar prej një fondi të posaçëm për këtë kategori, por më kot. “Përgjigja ishte e njejtë kudo, na jepnin shpresa, na jepnin një mal me dokumenta për të dorëzuar dhe pastaj na thonin që nuk bëhët” – tregon Vjollca.
Mëgjithatë, familja e Alidonit e kuptoi sa e rëndësishme ishte që Alidoni të regjstrohej në kopsht me fëmijë të tjerë pa aftësi të kufizuara, edhe pse gjatë gjithë kohës kishin sfida, pasi shkollat e kthenin mbrapsht, duke i thënë që Alidoni nuk duhet të ishte në një kopsht normal.
Para një viti Alidoni bëri një ndërhyrje, e cila kushtoi 25 mijë euro, para të cilat familja i mori borxh. Operacioni shkoi me sukses, dhe përmes aparatit Alidoni arrin të degjojë, sigurisht në distancë të afërt. Ai, me ndihmën e logopedistes, ka filluar të shqiptojë edhe fjalët e para. Tani është në klasë të parë dhe po mëson shkronjat e numrat, përmes Planit të Edukimit Individual. “Në fillim të vitit shkollor, këmi pasur shumë sfida për ta regjistruar Alidonin në klasë të parë, pasi shkolla nuk donte. Na thonin që duhet ta regjistronim në një institucion të specializuar, pasi ai nuk do të arrinte t’i kapte mësimet e mund të mbetej në klasë” – tregon Vjollca. Pas këmbënguljes së prindërve, më në fund djali u pranua në klasë normale. Ajo e ka kuptuar së kjo është më e mira për fëmijën e saj në mënyrë që ai të zhvillojë të folurin.
“Alidoni është një djalë shumë i zgjuar, i shkathët dhe bashkëpunues. Ai arrin t’i kapë gjërat në ajër, megjithatë ka nevojë për një kujdesje të veçantë, pasi dëgjon me vështirësi dhe artikulon vetëm disa fjalë” – thotë mësuesja e tij, Age Halili. Edhe pse ajo përpiqët t’i kushtojë vëmendje të veçantë, sërish ka 30 nxënës dhe e ka të vështirë që gjatë gjithë kohës t’i kushtojë vëmendje e të punojë individualisht. “Do të doja të kishte një mësuese ndihmëse, që të na ndihmonte me fëmijët me aftësi të kufizuara” – thotë ajo.
Shkolla në Kënetë, ka rreth 1000 nxënës. Në këtë shkollë janë 8 nxënës me aftësi të kufizuara dhe dhjetra të tjerë që prindërit nuk e pranojnë, e sërish në shkolla nuk ka asnjë mësues ndihmës. Kjo sjell dëme për fëmijët pasi nuk përfitojnë atë lloj plani mësimor që secili ka nevojë sipas aftësisë së kufizuar, por edhe për mësuesin pasi e ka të pamundur të zhvillojë plane individuale për fëmijët.
“Ndonjëherë Alidoni nuk përqëndrohet, e kuptoj që është lodhur dhe ka nevojë të shkëputet, por ne nuk kemi një klasë burimore dhe nje mësuese ndihmëse që të kujdeset në atë moment për të, e unë të zhvilloj mësimin normalisht me të tjerët” – shton Agia.
Agia, mësuesja e Alidonit.
Ndërhyrja është emergjente, jo vetëm në shkollën e Alidonit por në qindra shkolla të tjera. Një studim i fundit i World Vision, ka treguar se 1 në çdo 10 fëmijë ka aftësi të kufizuar, e cila u shkakton atyre vështirësi të madhe për të jetuar. Kjo shifër do të thotë që ne të gjithë vendin ka më shumë se 70 mijë fëmijë me aftësi të kufizuara.
Tashmë për Alidonin, bota nuk është vetëm një vend me ngjyra, por edhe me zëra të bukur. Ai arrin të dëgjojë zërin e prindërve, që i kanë dhuruar kaq dashuri e sakrifica, të motrës dhe të shokëve, me të cilët kalon një pjesë të madhe të kohës.